ஆண்மை என்னும் வன்முறை

 


கட்டமைக்கப்படும் ஆண்மைப்படிமம்

இந்தியாவில் ஒவ்வொரு ஐந்து மணித்துளிக்கும் ஒரு பெண் தன் கணவனாலோ, அவன் உறவினர்களாலோ வன்முறைக்கு உள்ளாகிறாள் என்கிறது ஓர் ஆய்வறிக்கை. உலகளவில் மூன்று பெண்களில் ஒருத்தி தனது வாழ்நாளில்  தன் கணவன் அல்லது தனக்குத் தெரிந்தவரால் அடிக்கப்படவோ பாலுறவுத் தொல்லைக்கு உள்ளாகவோ செய்கிறாள் என்றும் ஒவ்வோர் ஆண்டும் ஆறுகோடி சிறுமியர் பள்ளியில் அல்லது பள்ளிக்குச் செல்லும் வழியில் பாலுறவுத் தாக்குதலுக்கு ஆளாகின்றனர் என்றும் குழந்தைக்கொலை, புறக்கணிப்பு, கருக்கொலை ஆகியவற்றின் காரணமாக குறைந்தளவு ஆறுகோடிப் பெண்கள் காணாமற் போகிறார்கள் என்றும் கூறுகிறது மற்றோர் ஆய்வறிக்கை.   இங்ஙனம் பெண்கள் மீது அவர்தம் வீட்டில், பணியிடத்தில், குமுகாயவெளியில் நிகழ்த்தப்படும் வன்முறைகளை பதினோரு வகையாகப் பகுத்து, அவற்றின் எண்ணிக்கை ஆண்டுதோறும் கூடிக்கொண்டே போகிறது என்கிறது தேசிய குற்ற பதிவேட்டுச் செய்தியகம் (National Crime Record Bureau). 
<br>
<br>
தண்டனை x காரணிகள்
<br>
இந்தியாவில் பெண்கள் மீதான வன்முறைக்கு எதிராக பல்வேறு சட்டங்கள் இயற்றப்பட்டு இருக்கின்றன. அச்சட்டங்களின் அடிப்படையில் பல வழக்குகள் பதிவுசெய்யப்பட்டுள்ளன. அவற்றுள் சிலவற்றிற்கு தண்டனை வழங்கப்பட்டு இருக்கிறது.  இருப்பினும் அவ்வன்முறைகளின் எண்ணிக்கை ஆண்டுதோறும் பெருக்கிக்கொண்டே போகிறது. ஏனெனில் இச்சட்டங்கள், வன்முறை ஈடுபட்டவர்களைத் தண்டிப்பதைப் பற்றியே பேசுகின்றன. மாறாக பெண்கள் மீதான வன்முறையில் ஆண்கள் ஈடுபடுவதைத் தடுப்பதற்கான வழிமுறைகளை ஆராயவில்லை.  அங்ஙனம் ஆண்கள் வன்முறையில் ஈடுபடுவதைத் தடுக்க வேண்டுமானால், அவர்கள் வன்முறையில் ஈடுபடுவதற்கான காரணிகளை ஆராய்ந்தறிய வேண்டும். அதன்பின் அவற்றின் வேர்களை கெல்லியெறிவதன் வாயிலாகவே பெண்கள் மீதான வன்முறையைத் தடுக்க முடியும் என்கின்றனர் பெண்ணியலாளர்களும் (Feminists) பெண்ணியச் சார்பாளர்களும் (Pro-Feminists).
<br>
<br>
தன்மைகளும் காரணிகளும்
<br>
 
அவ்வகை ஆய்வில் ஈடுபட்ட கனடா நாட்டு பெண்ணியச்  சார்பாளரான மைக்கேல் காஃப்மன், ஆண்கள் மேற்கொள்ளும் வன்முறையானது பெண்களுக்கெதிரான வன்முறை (ஆண் x பெண்), ஆண்களுக்கிடையே நிகழும் வன்முறை (ஆண் x ஆண்) ஓர் ஆண் தனக்குத்தானே இழைத்துக்கொள்ளும் வன்முறை (ஆண் x தான்) என்னும் முப்பரிமாணத்தன்மையை உடையது என்கிறார். ஆண்களின் வன்முறைக்கு ஆணாதிக்கம், ஆணுரிமை, குமூக-மத-சட்ட அனுமதி, ஆணதிகாரம், ஆண்மை, உணர்வழுத்தம், மோசமான பட்டறிவு ஆகிய ஏழும் காரணிகளாக இருக்கின்றன என்று கூறுகிறார்.      
<br>
<br>
வன்முறை ஆணின் இயல்பா?
<br>   
அப்படியானால், வன்முறையானது இயல்பாகவே ஆணிகளின் மனதில் புதைந்திருக்கிறதா என்னும் வினா எழுகிறது.  மாந்தகுலத்தில் ஒருபகுதியினரான பெண்களின் மனதில் வன்முறை இயல்பாக இல்லை என்றால், மறுபகுதியினரான ஆண்களின் மனதிலும் வன்முறை இயல்பாகவே இருக்க முடியாது. அதுபோலவே, ஆண்களில் ஒரு பகுதியினரின் மனதில் வன்முறை இயல்பாக இல்லாதபொழுது, மற்றொரு பகுதி ஆண்களின் மனதில் மட்டும் வன்முறை இயல்பானதாக இருக்க முடியாது.  எனவே, ‘ஒருவன் தன்னுடைய அதிகாரத்தை நிலைநாட்டிக்கொள்ள வன்முறை ஓர் உத்தி’ என்னும் கருத்தாக்கம் அவனால் அறியப்பாடாமலேயே அவனின் மனதில் விதைக்கப்படுகிறது. அவனின் குடும்பம், நட்பு, குமுகாயம், மதம் ஆகியன உள்ளிட்ட அவனோடு நாள்தோறும் ஊடாடும் ஒவ்வொன்றும் அதனை விதைக்கின்றன.
<br>
<br>
வன்முறை ஏன்?
<br>
இங்ஙனம் ஒருவனின் மனதில் விதைக்கப்பட்ட வன்முறையை அவன் எதற்காக வெளிப்படுத்துகிறான் என்னும் அடுத்த வினா எழுகிறது. ஆணிற்கும் பெண்ணிற்கும் இடையே உள்ள இயற்கையான உயிரியல், உடலியல் வேறுபாடுகளுக்கு அப்பால் பல்வேறு வேறுபாடுகளை அவர்களுடைய குமுகாய – பண்பாட்டு வாழ்க்கைச் சூழல் அவர்களின் மனதில் உருவாக்குகிறது. அதனையே பாலின வேறுபாடு என்கிறோம். இவ்வேறுபாடே ஆண்மை x பெண்மை என்னும் எதிர்நிலைகளை கட்டமைக்கிறது. அந்த எதிர்நிலையும் நிகரானவைகளாகக் கட்டமைக்கப்படுவதில்லை. மாறாக,  ‘ஆண்மை’ உயர்வும் வலிமையும் உடையதென்றும் ‘பெண்மை’ தாழ்வும் வலிமைக்குறையும் உடையதென்றும் ஏற்றத்தாழ்வாக கட்டமைக்கப்பட்டு இருக்கிறது.  எனவே, தாம் உயர்வும் வலிமையும் உடையவரென நம்பும் ஆண்கள் தம் ஆண்மையை வெளிப்படுத்தவும் நிலைநாட்டவும் பெண்கள் மீது வன்முறையை ஏவுகிறார்கள்.  அதனால் வன்முறையானது ஆண்மையின் வடிவமாக மாற்றப்படுகிறது.   
<br>
<br>
 
எனவே, பெண்களின் மீதான வன்முறையை நீக்க வேண்டுமானால் அவ்வன்முறைக்கு ஆணிவேராக இருக்கும் ஆண்மையை ஆணின் மனதிலிருந்து அகற்ற வேண்டும். இதனையே, “ஆண்மை என்ற தத்துவம் அழிக்கப்பட்டால் அல்லாது பெண்விடுதலை இல்லை என்பது உறுதி” என தன்னுடைய பாங்கில் எடுத்துரைத்தார் தோழர் ஈ.வெ.இராமசாமி.
<br>
<br>
ஆண்மை பற்றி ஆய்க
<br>
பெண்மை பற்றியும் பெண்ணடிமைத்தனம் பற்றியும் அதனால் பெண்களுக்கும் குழந்தைகளுக்கும் அவர்கள் வாழும் குமூகத்திற்கும் ஏற்படும் இழப்பு, பாதிப்பு ஆகியன பற்றியும் விரிவான அளவில் குமுகாய – பொருளாதார – உளவிய - பண்பாட்டு – அரசியல் நோக்கில் உலகெங்கும் ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு இருக்கின்றன; அவற்றின் பல முடிவுகள் ஏற்கப்பட்டு செயல்வடிவமும் பெற்றிருக்கின்றன. ஆனால், ‘ஆண்மை’ பற்றியும் அதன் விளைவுகள் பற்றியும் போதுமான அளவிற்கு ஆய்வுகள் நிகழ்த்தப்படாமல் அஃதோர் இருண்ட பகுதியாகவே இருக்கிறது.  அதன் விளைவாக ஆண்மையின் வன்முறை முகம் முழுமையாக வெளியே தெரியவில்லை. அதன் தன்னிரக்க முகமோ சிறிய அளவிற்குக்கூட வெளியே தெரியவில்லை. எடுத்துக்காட்டாக, சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் தமிழக பொதுவுடைமை இயக்கத்தைச் சார்ந்த தொழிற்சங்கத் தலைவர் ஒருவர் மீது அவரோடு பணியாற்றிய பெண்ணுக்கு பாலுறவுத் தொல்லை கொடுத்தாக குற்றம் சுமத்தப்பட்டது. அவர் அத்தகு குற்றத்தைச் செய்யக்கூடியவர் அல்லர் என அவர்தம் நண்பர்கள் பலரும் நம்பினர்; ஆனால், தான் குற்றமற்றவன் என்பதனை உலகிற்கு மெய்ப்பிக்க வேண்டும் என்னும் அவரது மனப்பதற்றம் அவரை மரணத்தை நோக்கி உந்தித்தள்ளியது. அந்நிகழ்வு அவரது தனிப்பட்ட உளவியற் சிக்கலாகப் பார்க்கப்பட்டதேயன்றி, அவரது ‘ஆண்மை’யின் தன்னிரக்க விளைவாகப் பார்க்கப்படவில்லை. ஆனால் இத்தகு நிகழ்வையே, ஆண்மையின் சுமையால் ‘ஓர் ஆண் தனக்குத்தானே இழைத்துக்கொள்ளும் வன்முறை’ எனச் சுட்டினார் மைக்கேல் காஃப்மன். எனவே, ஆண்மையை அழிக்க வேண்டுமென்றால், அதனைப் பற்றியும் அதன் விளைவுகளைப் பற்றியும் விரிந்த அளவில் குமுகாய – பொருளாதார – உளவிய - பண்பாட்டு – அரசியல் நோக்கில் ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும்.  அப்பொழுதுதான், ‘ஆண்மை’ என்னும் கருத்தாக்கம் எவ்வாறு ஆணிற்கும் பெண்ணிற்கும் பெருஞ்சுமையாகவும் துயரமாகவும் இருக்கிறது என்பதனைப் புரிந்துகொள்ள முடியும்.
<br>
<br>
 
கற்பிக்க!
<br>
மேலும், தொடக்கநிலைக் கல்வியிலிருந்து பல்கலைக் கழகக் கல்வி வரை பாலின நிகர்நிலை ஒரு பாடமாகவோ, வாழ்க்கைத் திறன் கல்வியின் ஒரு கூறாகவோ கற்பிக்கப்பட வேண்டும். அத்தோடு அனைத்துப் பாடங்களும் அந்த கண்ணோட்டத்தோடு உருவாகப்பட வேண்டும். எடுத்துக்காட்டாக, கணிதப் பாடத்தில் நேரமும் வேலையும் என்னும் பகுதியைக் கற்பிக்கும்பொழுது பெண்கள்  மெதுவாகவும் ஆண்கள் விரைவாகவும் வேலை செய்பவர்கள் என்னும் கருத்துத்தொனிக்க கணக்கை உருவாக்கக் கூடாது.  
<br>
<br>
உரையாடுக!
<br>
வளரிளம் பருவத்திலும் முன்னிளமைக் காலத்திலும் இருக்கும் ஆண்களோடு பாலினமும் ஆண்மையும் பற்றிய உரையாடலை நிகழ்த்த வேண்டும். அதன் வழியாக அவர்களுடைய மனதில் நிகர்நிலை நிறைந்த உலகு பற்றிய நற்சிந்தனையை விதைக்க வேண்டும்.
<br>
<br>
உதவுக!
<br>
ஆண்மையை ஆண்களின் மனதிலிருந்து அவர்களுடைய ஒத்துழைப்பும் புரிதலும் இல்லாமல் அகற்றிவிட முடியாது.  எனவே ஆண்களை எதிரிகளாக நிறுத்தாமல், மதிப்போடும் ஒத்துணர்வோடும் அணுக வேண்டும்.  அதன்வழியாக அவர்களுடைய செயல்களையும் அவர்களைப் போன்ற பிறருடைய செயல்களையும் அவர்களே சீர்தூக்கிப் பார்த்து அவர்கள் தம்மைத் தாமே திருத்திக்கொள்ளும் வாய்ப்பை உருவாக்க முடியும். இல்லையென்றால், அவர்களுடைய பாதுகாப்பின்மை உணர்வும் தன்னிரக்கமும் மேலும் இறுகி வன்முறையை அதிகரிக்கச் செய்துவிடும். அத்தோடு, ஆண்மையின் சிக்கலை அவர்கள் புரிந்துகொள்வதற்கு பாலின நிகர்நிலையில் நம்பிக்கையுள்ள ஆண்களும் பெண்களும் அவர்களுக்கு உதவ வேண்டும். 
<br>
<br>
ஈடுபடுத்துக!
<br>
தம் தந்தை வன்முறையில் ஈடுபடுவதைக் காணும் ஆண்குழந்தைகள் தாம் வளர்ந்த பின்னர் தம் தந்தையைவிட பத்துமடங்கு அதிகமாக தம் மனைவியின் மீது வன்முறையைச் செலுத்துகின்றனர் என்கிறது ஓர் ஆய்வு. எனவே வன்முறையற்ற வழியில் தம் குழந்தைகளை வளர்ப்பதிலும் பேணுவதிலும் ஆண்கள் முழுமையாக ஈடுபட வேண்டும்; அவர்களை ஈடுபடுத்த வேண்டும்.  வீட்டுவேலைகளில் பெண்களுக்கு இணையாக ஆண்களும் ஈடுபட வேண்டும்.
<br>
<br>
குழந்தைகளின் மனதில் பாலினப் பாகுபாட்டை உருவாக்குகிற, ஆண்மையைக் கட்டமைக்கிற பொருள்களையும் விளையாட்டுகளையும் அவர்களுக்கு அறிமுகம் செய்வதைத் தவிர்க்க வேண்டும்; ஒருவேளை அவற்றை அவர்கள் அறிந்திருந்தால், அவை பற்றி பக்குவமாக எடுத்துரைக்க வேண்டும்.  வீட்டுவேலைகளை குழந்தைகளுக்கு பாலினப் பாகுபாடின்றி பகிர்ந்தளிக்க வேண்டும்.  
<br>
<br>
புரிந்துகொள்க!
<br>
பெண்ணியலாளர்கள், ஆண்மையையும் அதன் சிக்கலையும் ஆண், பெண், சிறுவர் ஆகியோரிடையே நிலவும் அதிகார உறவையும் ஆண்மை, பெண்மைக் கட்டமைப்பையும் புரிந்துகொள்ள முனையும் அதேவேளையில் ஆண்மையை மறுத்தல், எதிர்த்தல், மாற்றுகளைக் கட்டமைத்தல் ஆகியவற்றிலும் ஈடுபட வேண்டும்.  
<br>
<br>
இவற்றையும் இவைபோன்ற பிறவற்றையும் நீடித்து நிலைத்துச் செய்தால் மட்டுமே மோதல்களைத் தீர்ப்பதற்கும் வேறுபாடுகளைக் களைவதற்கும் வன்முறையே வழி என்னும் போக்கினை ஒழிக்க இயலும்!
<br>
<br>
<br>
<br>
அம்ருதா இதழின் 2015 திசம்பர் மடலில் வெளிவந்த கட்டுரை

ஆதலினால் சாதியினைத் துறப்பீர் உலகத்தீரே!



சாதி என்னும் சொல், ‘பிரிவு’ என்னும் பொருளில் ‘நீர்வாழ் சாதியுள் அறுபிறப்புரிய’ என்றும் ‘நீர்வாழ் சாதியுள் நத்தும் நாகே’ என்றும் தொல்காப்பியத்தின் மரபியலில் ஆளப்பட்டு இருக்கிறது. அதற்குப் பின்னர் அச்சொல், குலத்தூய்மையை காக்கும்/சுட்டும் சொல்லாகவே பன்னெடுங் காலமாகக் கருத்தப்பட்டு வந்திருக்கிறது. எனவேதான் இருவேறு குலப்பிரிவிற் பிறந்த இருவருக்கு இடையே நிகழ்ந்த/நிகழும் திருமணமானது குலத்தூய்மையற்ற திருமணம் என்னும் பொருளில் ‘கலப்புத் திருமணம்’ எனச் சுட்டப்படுகிறது.  பிறப்பு, அகமணம், உணவுப் பழக்கம், தொழில், படிநிலை அமைப்பு, அதிகாரம் ஆகிய ஆறு கூறுகளின் மீது சாதி கட்டமைக்கப்பட்டு இருக்கிறது என்கின்றனர் மாந்தரியலாளர்கள்.  இறுகிய இந்தக் கட்டமைப்பானது இன ஆதிக்கம், போரில் வென்றவரின் ஆதிக்கம், மத ஆளுகை, தொழிற்பிரிவு, குலத்தேய்வு, படிமலர்ச்சி என்பனவற்றுள் ஏதேனுமொரு கோட்பாட்டின் அடிப்படையில் அல்லது அவற்றுள் சிலவற்றின் இணைவில் தோன்றியிருக்கலாம் எனக் கருத்தப்படுகிறது.  


சாதிய அமைப்பு
இவ்வாறு தோன்றுவிக்கப்பட்ட பல்வேறு சாதிகளை ஒன்றின் மேல் ஒன்றாக அடுக்கி, அவற்றின் உச்சத்தில் பார்ப்பன சாதியை இருத்தி சாதிய அடுக்குமுறை வகுக்கப்பட்டு இருக்கிறது. இந்த அடுக்குமுறையில் உள்ள சாதிகள் ஒன்றொடு ஒன்று கலந்துவிடுவதைத் தடுக்கும் நோக்கில் தீண்டாமை என்னும் கொடுங்கருத்து திணிக்கப்பட்டு இருக்கிறது. அந்த அமைப்பு முறை குலைந்துவிடாமல் நீடித்துநிலைபெற, சாத்திரங்கள் வகுக்கப்பட்டு இருக்கின்றன.   இச்சிந்தனை மரபிற்கு வைதிகம் என்று பெயர்.  இவ்வைதிகம் அரசு ஆதரவு, மதச் செல்வாக்கு, நிறுவனக் கட்டமைப்பு, செல்வப் பெருக்கு உள்ளிட பல்வேறு காரணிகளால் தன்னை நிலைப்படுத்திக் கொண்டது. இதனால் இதன் உட்கிடையான சாதியமும் நிலைபேறடைந்தது. 
<
 
எனினும் சாதியத்தையும் அதனைக் காக்கும் வைதிகத்தையும் தகர்க்கும் முயற்சிகள் அவை முளைவிட்ட காலந்தொட்ட நிகழ்ந்து வருகின்றன. கிறித்து பிறப்பதற்கு முன்னரே பெளத்தமும் சமணமும் இம்முயற்சியில் ஈடுபட்டன. அவற்றிற்கு முன்னும் பின்னுமாக தோன்றிய, கடவுளை மறுத்த அல்லது கடவுளைப் பற்றிப் பேசாத, பல்வேறு சிந்தனை மரபுகள் வைதிகத்தின் இருப்பை வினவிற்கு உட்படுத்தின.  இங்ஙனம் எழும் வைதிக எதிர்ப்பு நெருப்பை அணைப்பதற்காக இடையிடையே இராமானுசரைப் போன்ற மதச் சீர்திருத்தக்காரர்கள் தோன்றி மறைந்தார்கள்.  ‘சாதி சமயச் சழக்கை விட்டேன் அருட்சோதியைக் கண்டேனடி அக்கச்சி சோதியைக் கண்டேனடி’ எனப் பாடி சாதியை மறுத்து ஆதனியப் புரட்சியில் ஈடுபட்ட வள்ளலார் என்னும் மருதூர் இராமலிங்கரைப் போன்றவர்கள் பெரும் எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டு மறைந்தார்கள். இவ்வாறான எதிர்ப்பு, சீர்திருத்தம், மறுப்பு என்னும் பல்வேறு தடைகளைத் தாண்டி, சாதி இன்று வரை உயிர்ப்போடு இருக்கிறது. இது எங்ஙனம் நிகழ்கிறது?

<
 

குலத்தூய்மைக்கு வாயிலாகக் கருதப்படும் சாதியானது உணவு, திருமணம், தொழில் ஆகிய மூக்கூறுகளிலும் உயிர்ப்போடிருக்கிறது; வாய்ப்புக் கிடைக்கும்பொழுது வெளிப்படுகிறது என்கின்றனர் குமுகாயவியலாளர்கள்.  எனவேதான் அனைவரும் பொதுவிடத்திற் கூடி உண்ணுதல், சாதி கடந்த திருமணங்கள், குலத்தொழில் முறையை மாற்றி பட்டம்/பயிற்சித் தொழில் முறை என்பன சாதியொழிப்பிற்கான முயற்சிகளாக முன்னெடுக்கப்பட்டன.  ஆனால் நடைமுறையில் அம்முயற்சிகள் பெரும் எதிர்ப்பிற்கு உள்ளாகின்றன அல்லது நீர்த்துப்போன சடங்குகளாக கொண்டாடப்படுகின்றன.

 
 

எடுத்துக்காட்டாக, உணவை ஆக்குவதிலும் அதனைச் சேர்ந்து உண்பதிலும் இருக்கும் சாதியப் பாகுபாட்டை உடைக்கும் முயற்சியாக ‘சமபந்தி போஜனம்’ என்னும் பொதுவிடத்தில் அனைவரும் கூடி உண்ணும் நிகழ்வுகள் நடத்தப்பட்டன; நடத்தப்படுகின்றன. ஆனால், சாதியக் காப்பாளர்கள் அதனை ஒரு கொண்டாட்டமாக மாற்றி, சாதியப் படிநிலையில் கீழடுக்கில் இருத்தப்பட்டவர்களால் ஆக்கப்பட்ட உணவை உண்பதைத் தவிர்த்து, மேலடுக்கிலோ இடையடுக்கிலோ இருப்பவர்களால் ஆக்கப்பட்ட உணவை அனைவரும் பகிர்ந்துண்ண வழங்கி அதன் நோக்கத்தை சிதறடிக்கிறார்கள்.  இந்துத்துவர்களால் புரட்சித்துறவி என்ன பட்டம்சூட்டப்படும் விவேகானந்தரோ, எல்லா சாதியினரும் புலாலுண்பதை கைவிட்டு, பூணூலணிந்து, காயத்திரி மந்திரம் கூறினால் பார்ப்பனராகிவிடலாம் என்கிறார். இதனை சி. சுப்பிரமணிய பாரதி தனது “ஜாதிக்குழப்பம்” என்னும் கட்டுரையில் வழிமொழிகிறார்.  இதனைத்தான் இன்றைய இந்துத்துவ அமைப்புகளும் காவி அரசும் வெவ்வேறு வடிவங்களிற் கூறுகின்றன. மேலோட்டமாகப் பார்த்தால் அனைவரையும் சமமாகக் கருதும் புரட்சிகரமான திட்டமாக இது தோன்றம் தரும். ஆனால் இதன் உட்கிடை, புலாலுண்பவர்கள் சாதியப் படிநிலை அமைப்பில் கீழானவர்களே என்பதனை மீண்டும் மீண்டும் வலியுறுத்தி அவர்களின் உணவு இறையாண்மையை (Food Sovereignty) தகர்ப்பதே ஆகும்.
 
மெக்காலே கல்விமுறையால் தொழில்வழி சாதியம் தகர்ந்துவிட்டதைப் போன்ற தோற்றம் உருவாகி இருக்கிறது. அதில் ஓரளவு உண்மையும் இருக்கிறது. ஆனால் கோயிற்கருவறைக்குள் நுழைந்து ஆற்றும் பூசைத் தொழிலும் கழிவறைகளையும் கழிவோடைகளையும் தூய்மை செய்யும் தொழிலும்  இன்றைக்கும் சாதியின் அடிப்படையில்தான் நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றன. பூசைத்தொழிலை குறிப்பிட்ட கல்வித்தகுதி பெற்ற எந்தச் சாதியினரும் மேற்கொள்ளலாம் என சட்டம் இருக்கிறது; அதன்படி பயிற்சிபெற்றவர்கள் இருக்கிறார்கள். ஆனால் அவர்களில் ஒருவருக்குக் கூட பூசகர் பணி இன்று வரை வழங்கப்படவில்லை; அதற்கு அவர்கள் பிறந்த சாதி தடையாக இருக்கிறது! 
 
1929ஆம் ஆண்டில் செங்கற்பட்டில் நடைபெற்ற முதல் சுயமரியாதை மாநாட்டில், “மக்கள் தங்கள் பெயரோடு சாதி அல்லது வகுப்பைக் காட்டுவதற்காகச் சேர்க்கப்படும் பட்டங்களை விட்டுவிட வேண்டும்” என்பது உள்ளிட்ட சாதி மறுப்பு முடிவுகளை எடுத்து அவற்றைத் தமிழகமெங்கும் பரப்புரை செய்ததன் விளைவாக சாதியக் கட்டமைப்பில் பல்வேறு உடைப்புகள் உண்டாயின.  குறிப்பாக சாதி மறுப்புத் திருமணங்களும் சாதி கடந்த திருமணங்களும் நிகழ்ந்தன. அவற்றுள் பெரும்பான்மையான திருமணங்கள், சாதிய அமைப்பில் இடைநிலையில் உள்ளவர்களுக்கு இடையேயும்  மேல்நிலையில் உள்ளவர்களுக்கும் இடைநிலையில் உள்ளவர்களுக்கும் இடையிலும் நடைபெற்றன. அங்ஙனம் மணமுடித்தோரில் பெரும்பாலோர் அந்தந்த சாதியினரால் விலக்கி வைக்கப்பட்டனர்; வெறுத்து ஒதுக்கப்பட்டனர். ஆனால் அண்மைக் காலத்தில் முதல் அல்லது இரண்டாம் தலைமுறையாகக் கல்வி பெற்று, பொருளாதாரத்தில் இடைநிலையை எட்டிப்பிடிக்கிற சாதிப் படிநிலையில் கீழ்த்தட்டில் இருப்பவர்கள் சாதியை மறுத்தோ, சாதியைக் கடந்தோ திருமணம் செய்கிறபொழுது சாதியக் கலவரங்கள் வெடிக்கின்றன; சாதியமைப்பில் கீழ்த்தட்டில் இருப்பவர்கள் கொலை செய்யப்படுகின்றனர்; அவர்களின் தலைகள் துண்டிக்கப்படுகின்றன.  இங்ஙனம் சாதி சாகாமல் இருப்பதற்குக் காரணம் என்ன?
 
உண்மையில் ‘சாதி’ ஓர் இயற்பொருளன்று; ஒரு மனப்பாங்கு. இந்த மனப்பாங்கு இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் பிறந்த ஒவ்வொருவரின் ஆழ்மனதிற்குள்ளும் பதியனிடப்பட்டு இருக்கிறது.  இது தலைமுறை தலைமுறையாக மரபு, பண்பாடு, பெருமிதம், குல அடையாளம், வழிபாடு என்னும் பல்வேறு மேற்பூச்சுகளோடு கடத்தி வரப்பட்டு இருக்கிறது. இதனால்தான் இந்திய துணைக்கண்டத்திற்குள் நுழைந்த கிறித்துவம், இசுலாம் உள்ளிட்ட எல்லா மதங்களையும் சாதி ஆரத் தழுவிக்கொள்கிறது.    சாதி எதிர்ப்பாளர்கள், சாதி மறுப்பாளர்கள் மனங்களிலும்கூட அவற்றின் எச்சம் இருந்துகொண்டே இருக்கிறது. இக்கட்டான சில சூழல்களில் அது தன்னுடைய தலையைத் தூக்கி எழுகிறது; அதனை உடனே கண்டுணர்ந்து நசுக்கும் பொழுது அடங்கியொடுங்கி அடுத்த வாய்ப்பிற்காகக் காத்துக்கொண்டு இருக்கிறது.  இது இன்றைய காலகட்டத்தில், ‘சாதி அடையாளம், சாதி உணர்வு, சாதி வெறி’ என்னும் மூன்று வகைப்பட்டு இருப்பதாகத் தெரிகிறது. ‘எனக்கென ஒரு சாதி அடையாளம் இருக்கிறது அதன் கட்டுதிட்டங்களுக்கு ஏற்ப நான் வாழ்வேன். அதனை இயன்ற வரை காக்க முயல்வேன். எனது கையை மீறிப்போகிற பொழுது செயலற்று இருந்துவிடுவேன்’ என்பது சாதி அடையாளம் என்னும் முதல் வகை.  ‘சாதி எனது அடையாளம்; அது எனக்கு பாதுகாப்பு உணர்வைத் தருகிறது. எனவே அதனைப் பாதுகாப்பது எனது கடமை’ என்பது சாதி உணர்வு என்னும் இரண்டாம் வகை. சாதி அடையாளம், பெருமிதம் என்னும் உணர்வை முன்னிரு வகையினரின் மனதில் தொடர்ந்து ஊதிப்பெருக்கி அதன் வழியாக தன்னுடைய செல்வாக்கை, புகழை, ஆதிக்கத்தை நிலைநிறுத்திக்கொள்ள முனைதல் என்பது சாதிவெறி என்னும் மூன்றாம் வகை. கூர்ந்து நோக்கினால் இம்மூன்று வகையான மனநிலைக்கும் அடித்தளமாக அவர்தம் தாழ்வுமனப்பான்மை அமைந்திருக்கிறது.  இத்தாழ்வுமனப்பான்மையானது மூன்றாம் வகையினரிடம் உயர்வுமனப்பான்மையாக வெளிப்படுகிறது. 
 
எனவே, சாதி ஒழிய வேண்டுமென விரும்புகிற ஒவ்வொருவரும் அவ்வொழிப்பு வேலையை முதலில் தம்முடைய மனத்திற்குள் இருந்தே தொடங்க வேண்டியிருக்கிறது.  இரண்டாவதாக, புதுமைப்பித்தன் வேலா.இராமமூர்த்தி, பெரியாரியர்கள், பொதுவுடைமையாளர்கள் ஆகியோரைப் போன்று தன்சாதி விமர்சனத்தை மேற்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.  இவ்வாறு இப்பாதையில் தொடர்ந்து பயணிக்கிற பொழுதே நாம் நம்முடைய சாதியினைத் துறந்து மாந்தர்களாக வாழ முடியும்; ஞால மாந்தர்களாக மலர முடியும். சுருங்கச் சொன்னால்,
“சாதியினால் மானிடர்க்குக் கலக முண்டாம்
            கலகத்தால் மானுடர்க்குக் கவலை பெருகும்
சாதியினால் மானிடர்க்குச் சாவு முண்டாம்
            சதிகளுண்டாம் தற்கொலைமுதற் கொலைக ளுண்டாம்
ஆதலினால் சாதியினைத் துறப்பீர் உலகத்தீரே
            அத்தொன்றே நீங்களுய்ய வழியாம்
சாதியினால் சகலரு மொழியக் கூடும்
            சாதியினைக் கொன்றால்தான் மனிதம் வாழும்!”

 
அம்ருதா இதழின் 2015 செப்டம்பர் மடலில் வெளிவந்த கட்டுரை.

கலகத் தமிழிசைக் கலைஞர்

கரு. அழ. குணசேகரன் (நன்றி; கருஅழகுணசேகரன் வலைப்பூ) “இடதுசாரிகளும் முற்போக்காளர்களும் எழுதுவன எவையும் இலக்கியமில்லை; நிகழ்த்துவன எவைய...